“Tanrı buyurduğu için, devletim, kısmetim var olduğu için, ölecek milleti diriltip besledim. Çıplak milleti elbiseli kıldım. Fakir milleti zengin kıldım. Az milleti çok kıldım. Değerli illiden, değerli kağanlıdan daha iyi kıldım. Dört taraftaki milleti hep bağlı kıldım, düşmansız kıldım. Hepsi bana itaat etti.” Başbuğ, Türk Birliğinin ve Türk Töresinin ebediyen sürmesini istiyordu, bunun için Türk Milletinin birlik ve beraberlik içinde olması gerekiyordu. Birlik ve bilinç olduktan sonra korku yoktu. Bilge Han şöyle diyor: “Türk milleti işit: Üstte gök basmasa, altta yer delinmese, ilini, töreni kim bozabilir?”

Bilge Han kendisi için şöyle diyor: “Ben, Tanrı’ca gökte yaratılmış bilge Kağan… Ben ki Tanrı’nın izniyle tahta oturmuş Bilge Kaan…” Anlaşılacağı gibi ne denli bir kutsal görev üstlendiğinin farkındaydı. Başbuğluk sınırları içindeki Türk boylarının refahını artırıp, inançlarını ve Türk Töresini pekiştirdikten sonra; Ulu Tanrı’ya inancın ve de Törenin yeryüzüne yayılması çabalarına başladı. Türk Töresine bağlı bir dünya devleti istiyordu. Türklerin bu amacını iyi bilen, o çağın Asya’daki kötülüğün uşağı konumunda olan Çinliler hemen harekete geçtiler. Kendileri Türk oldukları halde Türk Birliği içinde yer almayan Basmıllar, Kırgızlar ayrıca Kıtay ve Tatabılarla anlaşan Çinliler, ortak bir ordu oluşturdular. Aslında Çin ordusu zaten sayıca çok üstündü ancak yine de çevrede ne kadar, Türk Başbuğluğu (İmparatorluğu) içinde yer almayan topluluk varsa hepsini bir şekilde kandırarak yanlarına aldılar. Birlikte oluşturdukları ordu o günün koşullarında çok büyüktü; 300.000 (üçyüzbin) askerden oluşan bu ordu Türk devletini yok etmek amacıyla hazırlanmıştı. Durumu haber alan Göktürk Başbuğluğu (imparatorluğu) yetkilileri hemen karşı önlemleri almaya başladılar. Apa Tarkan (genel kurmay başkanı) Kül Tekin komutasında, savaş için harekete geçen Türk ordusu çok güçlü olan düşman ordusuyla direk karşı karşıya gelmedi. Önce Basmılların topraklarına girip Kansu başta olmak üzere bütün Basmıl ülkesini altüst etti yağmaladı. Ülkelerini kurtarmaya gelen Basmıl ordusunu Beşbalık’ta kuşatarak yendiler. Ardından aynı şeyi Kıtayların topraklarında yaptılar… Artık düşmanın müttefik ordusu dağıldı herkes kendi ülkesinin derdine düştü. Birleşik düşman ordusundan ayrılan Tatabı ordusunu da yolda yakalayan Göktürk ordusu, onları da perişan etti. Bu durumda Çinliler daha da korkmaya başladı. Türkleri savaşarak alt etmelerinin mümkün olmadığını iyice anlamışlardı. Hele Könges dağında Çinli general Ku komutasındaki 40.000 (kırkbin) kişilik Çin ordusunu yakalayan Göktürk askerleri; Könges Dağını onlara mezar etti, 30.000 (otuzbin) Çin askeri öldürüldü… Bütün bu olanlardan sonra Çin’in yöneticileri birden bire barışsever ve dost postuna bürünüverdiler. Ticaret başta olmak üzere her konuda Türklerle mülayim, olumlu hatta edilgen ilişkiler geliştirmeye başladılar. Temelde Türk devlet yöneticileri de sürekli bir düşmanlıktan yana değillerdi dolayısıyla iki ulus arasındaki ilişkilerin düzelip gelişmesinden yanaydılar. Amaaaa şunun da bilincindeydiler, düşmana asla güvenme! Başbuğ Bilge Han Türk Milletini ta o zamandan uyarmış: “Çin milletinin sözü tatlı, ipek kumaşı yumuşak imiş. Tatlı sözle, yumuşak ipek kumaşla aldatıp uzak milleti öylece yaklaştırırmış. Yaklaştırıp, konduktan sonra, kötü Şeyleri o zaman düşünürmüş. İyi bilgili insanı, iyi cesur insanı yürütmezmiş. Bir insan yanılsa kabilesine, milletine, akrabasına kadar barındırmaz…” Böylesi uyarılar varken dahi bazı kişilerin aldandıkları tarihler boyunca hep görülmüştür.