“Yaşamda hiçbir şey, dostluk kadar değerli olamaz.” Demiş Aristoteles.

Gerçekten de hayatımızı anlamlı kılan, dertlerimizi, sevinçlerimizi paylaşan, bize güç ve moral veren, yaşama sevincimizi arttıran dostlarımız ve arkadaşlarımızdır.

30 Temmuz “Dünya dostluk (arkadaşlık) günüdür. Bütün dünya dostlukların ve arkadaşlıkların önemini, değerini fark etsin diye düşünülmüştür. İnsan sosyal bir varlıktır. Yalnızlık insanın ömrünü kısaltır. Hayat başkalarıyla paylaşıldığında güzelleşir. Yaşanılası bir hayat olur. İnsan da arkadaşları ve dostları tarafından sevildiğinde mutlu olur. Hatta istatistiklere göre ömrü uzar.

“Dostlar, öyle bir ailedir ki, insan o ailenin fertlerini yalnız kendi seçer.” Diyor Emerson. Doğru söylüyor aslında; akrabalarımızı biz seçemiyoruz ama, dostlarımızı seçme hakkımız var.

Onları seçiyoruz çünkü varlıkları bizi güvende hissettiriyor, yaşama dair tutkularımızı güçlendiriyor. En hüzünlü, en karamsar anlarımızda dostların varlığı içimizi aydınlatıyor. Tıpkı Goethe’nin dediği gibi;

“Yalnızca hava, ışık ve dostun varsa hiç üzülme.”

Dostlar gerçekleri söyler bize, ama yargılamaz. Gerçek dostlar bütün kusurlarımızla sever bizi, değiştirmeye çalışmaz. Düştüğümüzde o kaldırır, herkes gittiğinde odur yanımızda kalan. Pazara kadar değil, mezara kadardır çünkü dostluk.

Arkadaşlarınızı, dostlarınızı arayın, onlara küçük sürprizler yapın, vefalı olun. Dostlarınızla sık sık bir araya gelin. Anılarınızı tazeleyin. Dostlar sadece geçmişiniz değil, geleceğiniz ve bir ömür boyu mutluluk kaynağınızdır. Evet, gerçek dostların sayıları azdır ama, zaten bu yüzden değerlidirler öyle değil mi?

Dostluğu en iyi anlatan şiir bence Can Yücel’in “Dost Dediğin; “şiiridir.

“Dost Dediğin; Dostun / Yüreğinden geçeni bilmeli…/ Dostunu karşılıksız sevmeli…/ Yüreği kan ağlarken, dostu için gülmeli…/ Kara toprak gibi sadık kalabilmeli…/ Güne sıcak bir güneş olup doğabilmeli…/ Gece parlayan yıldız olabilmeli…/ Dost dediğin; Sırtını yaslayabileceğin / Asırlık bir çınar, / Gerektiğinde bir kalkan olabilmeli…/ Dost dediğin; Velhasıl dost olduğunu bilmeli, / İki yüreği bir beden sayabilmeli…”