Bayramlar; birlik, beraberlik, dayanışma günleridir. Dostluk, kardeşlik, barış, huzur, mutluluktur. Hep bu duygularla gireriz, bayramlara…

Ancak bayramlarımız, bayram olmaktan çıktı…

Dünyaya kafa tutmuş bir milletin bugün geldiği nokta, üzüyor insanı. İnsanlar, etnik, dini ve mezhepsel kamplara bölündü…

Milletimizi, ülkemizi parçalamak isteyen hainlerin, işbirlikçilerle sahnelediği oyunla önce halk kutuplaştırıldı…

Açık-kapalı, Alevi-Sünni, Laz-Çerkez, Türk-Kürt, laik-anti-laik vs…

Yurtta, sulh kalmadı…

Yetmedi, komşularla da sulh kalmadı…

İç barışımız, komşularımızla huzurumuz bozuldu…

Gelinen noktada ekonomi, sağlık, eğitim vs konularında yaşanan sorunlarına kalıcı çözüm üretemeyen, kısa vadeli politikalarla günü kurtarmaya çalışan bir ülke olduk…

Öyle ki bugün bir bakan çıkıp ‘’Bizden mucit çıkmaz’’ diyebiliyor…

Oysa dünyanın dâhisi Mustafa Kemal Atatürk gibi bir lideri, nice devlet ve bilim insanlarını çıkarmış bir ülkeyiz…

Yoktan var edilen ülkemizin, bugün geldiği nokta bu olmamalı…

Bunun için herkes ama başta erk sahipleri ‘Ne yapıyoruz’ diye düşünmemeli…

Birbirimizi saygı duymayı, farklı görüşleri dinleyip, doğru olanı yapmayı denemeliyiz…

Hırsımıza yenilmeyip, ulusal çıkarlarımızı savunmalıyız…

Bu ülke bizim, bu memleket bizim…

Nazım Hikmet’in şiiriyle yazımı noktalarken ülkemize barış, huzur dolu günler diliyorum…

Dörtnala gelip uzak Asya’dan

Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan

Bu memleket bizim

Bilekler kan içinde

Dişler kenetli

Ayaklar çıplak

Ve ipek bir halıya benzeyen toprak

Bu cehennem, bu cennet bizim

Kapansın el kapıları

Bir daha açılmasın

Yok edin insanın insana kulluğunu

Bu davet bizim

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür

Ve bir orman gibi kardeşçesine

Bu hasret bizim