1- ÖTEKİLEŞTİRME

Biz ve onlar ayrımı: Biz iyi, onlar hain

2- DİLİ SİLAHLAŞTIRMA:

Basit ve duygusal, tekrarlayıcı, çarpıtıcı dil

3- KORKULARI ARAÇLAŞTIRMA:

Bizden olmayanın korkutuculuğuna oynama, kaosla korkutma

4- PROVAKASYON:

Tabularla oynama, infial uyandırma

5- KOMPLO TEORİLERİNİ KULLANMA:

Herkes bize karşıymış duygusunu yaratma

6- YALAN HABER YAYMA:

Çünkü gerçeği çarpıtınca, her şey mümkün hale gelir

7- GÜCÜ KAHRAMANLAŞTIRMA:

Cezalandıran ve ödüllendiren baba figürü

Çok tanıdık gelen bu ilkeleri, uygulayan “Popülizm” nedir peki? Kelime anlamıyla, aslen halkçılık anlamına gelen popülizm; ideoloji bağlamında bir “ öteki” veya “ düşman” oluşturarak, kendi destek kitlesini güçlendirmek ve mobilize etmek suretiyle, kendi siyasal argümanlarını popülerleştirme yöntemidir!

Amerika Birleşik Devletleri’ nde Princeton Üniversitesi’nde Siyaset Profesörü Jan Werner Müller, “ Popülizm Nedir?” Adlı kitabında popülist liderlerin özelliklerini de anlatmış. Ona göre Popülist Liderler:

“ Halkın iradesini temsil ettiklerini savunuyorlar. Onları öne çıkaran şey; “gerçek halkın” ya da “ sessiz çoğunluğun” tek temsilcisi olduklarını iddia etmeleriymiş! Ayrıca popülist liderler, tüm diğer iktidar adaylarını “gayrimeşru” olmakla suçluyorlar. Diğerlerinin “ yozlaşmış” ve “ çarpık” olduğu konusunda ısrar ediyorlar! Her zaman bir düşman yaratarak, onunla savaştığı görünümü veren popülist liderlerin kendilerini “ güçlü bir adam” olarak gösterme eğilimleri var! Onlara göre hep yaklaşmakta olan bir felaket vardır ve bunun nasıl önleneceğini yalnızca onlar bilir! Oy almak amacıyla, her yol mübahtır popülist liderler için ve vazgeçemedikleri hiç bir prensip yoktur. Popülist siyasetçi, medya organlarını da kullanarak, sokaktaki insanın ön yargılarını , duygusal kırılmalarını, sosyal ve ekonomik çıkarlarını vurgulayarak başarıya ulaşmayı amaçlar.

Popülizmi tanımlayanlardan biri olan David Runciman : “ Popülizm, çoğunlukla iktidar sahiplerinin güç kaybını hissettiklerinde ortaya çıkar“ diyor.

Aynı konuda Hannah Arend’ de önemli bir tespitte bulunmuş, diyor ki; “ Totaliter sistemlerin, popülizmle ilişkisi, kitlelerin liderin peşine takılmasında yatmaktadır.”

Popülizmi besleyen etkenlerin neler olduğu konusunda önemli bir noktaya değinen Jürgen Habernas ise; “ Kamusal alanın erozyonu, popülizmi besleyen en büyük etkenlerden biridir.” Vurgusunu yapıyor!

Bu sözler popülizmin çeşitli boyutlarını ve eleştirilerini yeterince gözler önüne seriyor.