Hafta sonu Kepez’de yapılan referandum çalışmalarına katıldım. Yakından bildiğim ve sık sık çeşitli fırsatlarda çalışmalarda bulunduğum, uzun dönem yaşadığım Kepez’e bu kez de referandum konusunda çalışmaya gittik…

Çeşitli siyasi görüşten ama hayırda birleşen gönüllüler olarak siyasi kimliğinizi telaffuz etmeden yaklaştığınız esnaf, vatandaş, genç ya size açılıyor ya da yaratılan korku ortamından çekinerek sessiz kalıyor ya da provoke etmeye çalışıyor…

Çoğunlukla sohbet, sohbeti açıyor…

Ekonomiden güvenlikten, mülteci sorunundan başlayıp rejim ve sisteme dair endişelere geliyorsunuz…

Tek kişiye verilmek istenen ve erkler bağımsızlığını ortadan kaldıran düzenlemeye çoğunluk tepkili…

Tepkili olduğu için de AKP’ye oy vermelerine rağmen referandumda hayır diyeceklerini söylüyorlar…

Hatta aralarında AKP’de çeşitli düzeyde yöneticilik yapanlar da var…

Gelelim görüş bildirmekten imtina edenlere…

Azımsanmayacak bir kesim de hayır diyecek olmasına rağmen söylemiyor…

Baskı ve ambargodan ürküyor, belli…

İçlerinde memuru da var esnafı da işçisi de öğrencisi de…

Evet, diyenlerde de var açıklamayan. Belki gerekçeleri olmadığından belki de evet demeyi içlerine sindirememekten…

Ama korkunun büyüğü iktidarda, yöneticilerde…

Hayır’a yapılan baskı bundan…

Toplantılara salon vermemek, bildiri dağıtımına engel olmak, kolluk güçleriyle vatandaşı karşı karşıya getirmeye çalışmak bundan…

Cumartesi bildiri dağıtan gönüllüleri sindirmek için GBT sorgulaması yaptırmak için devletin polisini yönlendirmek bundan…

Halkın ortak kullanım alanında evet bildirisi dağıtımına sessiz kalanların hayır bildirilerini dağıttırmamak için özel güvenliği öne sürmesi bundan…

Acaba bu kadar baskı ve engellemeden halkın habersiz olması mümkün mü!

Ya da tepkisiz kalması…

OHAL’de yapılacak referandumda eşit şartlarda kampanya yürütülmeyeceği gündeme geldiğinde ‘eşit şart’ yaratma sözü verilmişti, oysa…

Hatta cumhurbaşkanı ‘OHAL’de referandum rahat olur’ demişti..

Evet, ‘evet’e rahat her şey…