Sen, kim olmayı seçtin mesela, hiç düşündün mü? Uysal, uyumlu, sessiz, iyi, kolay boyun eğen ve zorluklardan kaçan biri misin? Ya da tam tersi; soran, sorgulayan, haksızlıklara isyan eden, zorluklarla savaşan ve yılmayan biri misin yoksa? Her kimsen ve bu yüzden neler yaşadıysan veya yaşıyorsan, bunlar senin; “kim olmayı seçmen” ile ilgili sorunlardır unutma! Yani yine Nietzsche’nin dediği gibi;

“Her şey sende başlar, sende biter…”

En azından gücünün farkında ol! Kendini zayıf hissettiğinde, haksızlığa uğradığında, başkaları tarafından değersizleştirilmeye çalışıldığında bile, değerli ve biricik olduğunu sık sık hatırlat kendine! Sen bunu hatırlarsan, başkaları da unutmaz! Şu kısacık hayatta, sana dünyayı dar eden, canından bezdiren, seni üzen, mutsuz eden insanlara, hak ettikleri gibi davran artık! Eğer bunu denersen; hayat senin için daha kolay olmaz, hatta yalnız kalıp, korkabilirsin de ama en azından, kendine saygın olur. Ne dersin, bunun için bedel ödemeye değmez mi? Eğer kararlıysan;

Bu konuda Friedrich Nietzsche’nin şu sözleri rehberin olsun senin:

“Gidene kal demeyeceksin…

Gidene kal demek zavallılara,

Kalana git demek terbiyesizlere,

Dönmeyene dön demek acizlere,

Hak edene git demek asillere yakışır.

Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme,

yoksa değersiz olan hep sen olursun…

Düşün!

Kim üzebilir seni senden başka?

Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?

Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?

Kim yıkar, yıpratır seni, sen izin vermezsen,

Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?

Her şey sende başlar, sende biter…”