Cinayet, hepimizin bildiği gibi can almaktır! Çoğu kez insanın bir cinnet anında ya da öfkesini kontrol edemediğinde işlenir cinayetler!

    Ama bir de ‘planlanmış cinayetler’ vardır ki; en kötüsü de budur! Çünkü büyük bir soğukkanlılıkla, hesaplı kitaplı tasarlanarak, belli bir amaç için işlenir bu tür cinayetler! Ama cinayet, her zaman can almak da değildir! Bazen süründürmek, hatta bir kez değil, her gün öldürmek ya da öldürmekten beter etmek de ‘planlanmış cinayet’ grubuna girer.

    Nasıl mı?

    “Muhtaç bırakıp yardım etmek, planlanmış cinayettir!” diyor Che Guevara.

    Şaşırdınız mı? Doğrusu ben hiç şaşırmadım! Farklı bir bakış açısı ama doğru!

    Devrimci Che Guevara, öldürüldüğü güne kadar, hep yoksulların, sömürülenlerin, köle gibi karın tokluğuna çalıştırılanların, ezilenlerin yanında savaştı! Oysa o, zengin bir ailenin oğluydu ve doktordu ama yoksulların yanında savaşmayı seçti! Onun savaşı, önce muhtaç bırakıp, sonra da yardım eden ikiyüzlü canilerleydi!

    Günümüz dünyasında da hala bu tür planlanmış cinayetler işlenmiyor mu? Her gün ekmeğe, aşa, işe, eğitime ve yaşamak için aslında her şeye, barınmaya, ısınmaya muhtaç bırakılmış insanların, yapılan yardımlar karşılığında, iradesinin esir alınıp oy istenmesi, her gün aç kalma korkusuyla ölüp ölüp dirilmesi, onurunun, gururunun, insanlığının çiğnenmesi, onları, planlanmış bir cinayetin kurbanları yapmaz mı?

    İnsan dünyadaki bozuk ve çarpık düzene bakınca, aslında failleri meçhul olmayan, hatta herkesçe bilinen, ne çok ‘planlanmış cinayet kurbanı’ görüyor değil mi?

    Dünyanın en zengin bir avuç insanı, düzenleri sürsün diye, yoksulluğu yok etmiyor, yoksulluğu yardımlarla yönetiyor!

    Eğer bizler de kendimizi ve çocuklarımızı, gelecekte bu korkunç akıbetten korumak istiyorsak; daha adil bir düzen ve hakça paylaşım için çalışmalı ve planlanmış cinayet faillerine de fırsat vermemeliyiz!

    Dünya hepimize yetecek kadar büyük ve güzel! Öyle değil mi?