4 Nisan “Dünya Sokak Hayvanları Günü”ydü. Ama onları sadece “Sokak hayvanları” olarak tanımlamak doğru gelmiyor bana, çünkü onlar “can”, hem de zor koşullarda yaşamaya çalışan canlar. Dünya genelinde 600 milyon, ülkemizde ise 10 milyon dolayında sokak hayvanı olduğu tahmin ediliyor. Şehirleşmenin getirdiği yoğunlukla, yaşam alanları küçülen sokak hayvanlarının sevenleri de var, sevmeyenleri de. Ama onlara zalimce davrananlar o kadar çoğaldı ki; insan dehşete kapılıyor! Biz hangi ara bu kadar acımasız ve vicdansız olduk, anlamakta zorlanıyor insan… Üstelik sokak hayvanlarına kötü davranan, işkence eden, hatta öldüren insanlara karşı yeterince yaptırım uygulanmıyor! Bu masum canlar korunamıyor!

Hayvanseverlerin, hayvan dostlarının, bütün çabalarına rağmen, hayvanlara zalimce davrananlar için, yasalar caydırıcı değil! Bir kısım insanlar, sokak hayvanlarının toplanıp barınaklara kapatılmasını istiyorlar! Sanki sokaklar yalnızca onlara aitmiş gibi! Barınaklardaki kötü koşulları, görmezden gelmek, hayvanları buralara kapatmak, onlar için çözümmüş gibi hareket ediyorlar! Oysa Türkiye’de 1300’den fazla belediye olmasına rağmen, 250 civarında hayvan barınağı olduğu söyleniyor! Buralara sığdıramayacakları hayvanları, ormanlara aç susuz bırakanlar da var!

“Sokak Hayvanları Günü”nün mimarı Hollandalı derneklerin 2012’de yayımladığı bir rapor, Hollanda’nın başıboş köpek sorununu nasıl aştığını anlatıyor. Raporda Türkiye gibi sokak hayvanı sorunu yaşayan ülkelere de tavsiyeler veriliyor. Bunlar yöntem olarak: “Topla, Bakımını Yap, Aşıla, Aldığın Yere Bırak” adı verilen 4 aşama.

Dünya Sağlık Örgütü” de, sokak hayvanlarının sayısını azaltmada en etkili yöntemin; “Kısırlaştırma, İnsanların Eğitilmesi ve Hayvanlarla Sahiplerinin Kayıt Altına Alınması” üçlüsü olduğunu söylüyor!

Bence “Hayvan Sahibi” olmanın da yasal sorumluluğu olmalı! Onları bir hevesle alıp, sonra da, oyuncağından bıkan bir çocuk gibi, sokağa bırakmaları çok acı! Aslına bakarsanız, bir bebeği, bir çocuğu ya da bir yaşlıyı sokağa atmak kadar, merhametsizce geliyor bana!

Sokak hayvanlarının çoğu, o gözünüzün içine bakan, yüzünüzde azıcık sevgi kırıntısı görse, peşinize takılan köpekler, kediler var ya; işte onların çoğu, vefasız ve zalim sahipleri tarafından sokağa atılmış hayvancıklardır! Sokakta sudan çıkmış başlığa dönen, terkedilmiş bu canların birçoğu, yaşamayı başaramaz! Bu yüzden belki, ben onların gözlerine bakamam, o gözlerdeki derin hüznü ve vefasızlığa inanamayan şaşkın bakışları görmek, beni hep insanlığımdan utandırır!

“Hayvanlara karşı acımasız olan, iyi bir insan olamaz.” Diyen Arthur Schopenhauer’e bu yüzden, bütün kalbimle katılıyorum.