Tarım ve hayvancılık konusunda politakasızlık kurbanı olacağız. Bir zamanlar kendi kendi yeten ülkemde tarım alanlarının yanlış kullanılması ve kaybedilmesi, üreticinin desteklenmemesi gibi hatalar nedeniyle neredeyse dışa bağımlı olduk…

Düşünün bir kere tahıl ambarı Anadolum, saman ithalatını bile gördü…

Şimdi bakıyorsunuz et, süt tozu, mısır, pirinç vs ithal ediliyor. Oysa üreticiyi destekleyen sürdürülebilir milli kalkınma modeliyle büyük bir atılım yapmak hayal değil…

Bakın Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) ile Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’nün (OECD) ortaklaşa hazırladığı bir rapor var…

 “Zirai Görünüm 2013-2022” başlıklı raporda gıda talebinin küresel düzeyde yükseldiği, bununla birlikte tarım alanları ve tarımsal ürünlerin üretiminde yeterli artışın olmadığı gibi hepimizin kabul ettiği tespitler var…

Yine hepimizce kabul gören öneriler de mevcut; tarımsal üretimin teşvik edilmesi ve artırılması...

Ancak ne gariptir ki bildiğimiz ve kabul ettiğimiz şeyleri uygulamak istemiyoruz. Ya uluslararası sermaye ve gıda ihracatı yapan ülkelerin lobisi çok güçlü ya da biz halimizden memnunuz…

Oysa sözkonusu rapora göre 2020 yılına kadar gıda fiyatları yüzde 15-40 civarında artacak. Böyle bir tespit varken üretim açığını kapatmak için tarım üretiminin artırılması amacıyla daha fazla yatırım yapmak gerekiyor…

Çiftçilerin teşvik edilmesi, teknolojik olanaklara kavuşturulması ve ürünlerin pazara sorunsuz ulaşmasının sağlanması noktasında adım atılmazsa malum son bizi de bekliyor…

Halk arasında ekonomik makasın uçuruma döndüğü bir ortamda bir de gıda krizini yaşadığımızı düşünemiyorum…

Mali gücü nedeniyle zaten zar zor beslenen ve yeterli gıda alamayan kesim, böyle bir durumda ne olacak?

Orta tabaka kilo kilo alışveriş yaparken, tane ile sebze ve meyve almaya mı başlayacak…

Çin’in, tarım sektöründe dünyanın önde gelen ülkesi olması beklenirken, zamanında dünyayı besleyen ülkemizin getirildiği durumu kabullenemiyorum…

Dilerim ki malum gidişe ‘Dur’ diyecek birileri çıkar…