Türkiye’de kadın olmak, anne olmak, kız öğrenci, kız çocuğu, sevgili, kız kardeş, kız arkadaş, iş kadını, bilim kadını, kadın siyasetçi, kadın bürokrat, kadın emekçi olmak zor…

Dünyada da çok kolay değil tabii ama bizde daha da zor…

Bugün Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı’nın korumaları kadın tartaklıyor…

Bugün kadına yönelik şiddet yüzde 1400 artmış durumda…

Kadın cinayetleri arttı…

Cinsel saldırıya uğrayan çocuk ve kadın sayısı resmi kayıtlara girenlerle bile ürküten boyutta…

Üstü kapanan ve gizlenen taciz olaylarıyla birlikte istismarın boyutu daha da korkutuyor…

Yasalar, hala mağdurların ikinci kez mağdur olmalarının önüne geçemiyor…

Kumanda atmanın bile tahrik indirimi olduğu bir ortamda, küçücük çocuğu istismar eden sapıklar, elini kolunu sallayarak birkaç yılda dışarı çıkarılıyor…

O çocuğun ve ailenin psikolojisi, onlarda yaratılan yıkım ise ömür boyu sürüyor…

Yetmiyor, sapığı salan mahkeme, bir de çocuğun hastane ve adli tıp raporlarına rağmen zorla tekrar Adli Tıp’a gönderilmesini isteyebiliyor…

Kadın-erkek eşitliğini kabul etmeyen bir zihniyet tarafından yönetilen ülkemde maalesef toplumsal açıdan da kadınlar açısından da tablo kötüye gidiyor…

Böyle bir ortamda kadınların ve kadın-erkek eşitliğine inanan erkeklerin daha çok dayanışması gerekiyor…

Karar alma mekanizmalarında yer alan vizyon sahibi, donanımlı, kadın bakış açısı olan kadın sayısı artırılmalı…

Kadın-erkek eşitliğine inanan karar vericilerinin sayısı artırılmalı…

Toplumsal cinsiyet eşitliğine dayalı planlama tüm kurum ve kuruluşlarda hayata geçirilmeli…

Yerel ve genel siyaset arenasında eşitlikçi bakış açısına sahip kişi sayısı artırılarak, sorunlara kalıcı çözümler üretecek kadrolar oluşturulmalı…

Yoksa ‘kadın’ bakan, milletvekili, müdür, belediye başkanı, meclis üyesi olmuş ya da olmamış fark etmiyor…

Yıldızlı sözlerle geçirilen zamanın ardından yapılanlar da yapılmayanlar da ortada…

Cumhuriyetin ilk yıllarında elde ettiğimiz kazanımlara bakınca ilerde miyiz, gerçekten!

Buna dur demeliyiz…

Hep birlikte…