_ Sadece güçlü insanlara saygı duyanlar,

_ Diğer insanlardan daha iyi olmadıkları halde, başkalarını eleştirenler,

_ Samimiyetsiz olanlar, sadece çıkarları varsa, başkalarına yardım edenler, ikiyüzlü olmaktan utanmayanlar,

_ Sürekli dedikodu yapanlar,

_ Devamlı kendilerini övüp, kibirlenenler,

_ Kendilerini dünyanın merkezinde sanıp,öyle davrananlar,

_ Başkalarını etkilemek için görgüsüzce gösteriş yapanlar,

_ Çok konuşup, yalan söyleyenler ve sözlerini tutmayanlar.

Aslına bakarsanız bunların çoğu “ kifayetsiz muhterisler”dir. Onlardan kurtulmak demek; sırtımızdan büyük bir yükü atmış olmak, hafiflemek demektir.

Bu yıldan itibaren geçmişe dair pişmanlıklardan, yanlışlardan ve kendimi sürekli yargılayıp, suçlamaktan vazgeçeceğim. İnsanlar hatalarından ders ala ala gelişirler. Bizi bu günkü biz yapan; yaşadığımız zorluklar, hatalar, başarısızlıklar, yanlış seçimler, hayatımıza giren yanlış insanlar ve acılardır.

Eğer ders alabiliyorsak, yaşanan her şey bizi daha olgunlaştırır. Hayat, iyi bir öğretmendir aslında. O yüzden de geçmişe takılıp kalmak yerine, geleceğe bakmak, önüne bakıp ilerlemek en doğrusudur. Geçmişin yükünü, geleceğe taşımamaktır aslolan.

“ Mutluluk sorunsuz bir yaşam değil, onlarla başa çıkabilme yeteneği demektir.” Diyor James Robert Brown.

Her şeye rağmen mutlu olmak mümkün bence de. Yeter ki, umut olsun içimizde. Bu yıl, kurtulacağım yüklerden biri de; öfke, nefret, kin gibi beni yoran duygular. Bu duygulardan arınmak için de; önce kendimi, sonra da bana kötü davranan insanları affedeceğim. Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyeceğim. Ama aynı zamanda, kendimi de, başkalarını da yargılayıp, değersizleştirmeyeceğim. Önce kendimi, sonra da başkalarını sevmeyi öğreneceğim. Kusur aramak yerine, iyi şeyleri göreceğim.

Bu yıl yapmak istediğim şeyleri, ertelemeden yapacağım. Yapamam dediklerimi, yapacak cesaretim olsun istiyorum, yeni yılda. Çünkü;

“ Hayatta unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır.” Diyor Tolstoy. Sizce de öyle değil mi?