30 yıllık gazeteciliği, sivil toplumculuğu ve girişimciliğinin yanında benim için özel bir insandı. ‘Ağabeyim’ dediğim Cengiz Savaşeri hem İstanbul’da hem Antalya’da binlerce kişiye dokunmuş bir gazeteciydi. Kimine göre Türkçü kimine göre Ülkücü bana göre gerçek yurtseverdi...

Hastalığı sürecinde hep ‘Geçecek’ dedik. Kardeşi bildiği Ahmet ve ben yanında moral, motivasyon vermeye çalıştık. Gazetemizin genç ekibi ağabeylerini hep aradı sordu. Dostları ya yanındaydı ya telefon kadar yakındı...

Herkes hepimiz ama en önemlisi Canan Anne her şeyi yaptı ama olmadı...

O hastalığında dahi haber düşünen yurtsever gazeteciyi, ağabeyimi kurtaramadık...

Son günlerinde yanında olmak ve olamamak arasında derin bir çizgi vardı içimde. O zor anlarını görmek ve yaşamak çok ağırdı ama çok şükür çok çekmedi...

Bizim için erken bir zamanda gitti ama maalesef gitti...

Son görevimizi kalabalık bir basın ve siyaset dünyasının temsilcisi ile yaptık...

Uğurlar olsun Cengiz Baba, sevgili ağabeyim...

Seni unutmak mümkün değil, yerinin dolması da...

CENGİZ AĞABEY’E VEFA 

Basının genç ekip üyelerinin sevgili üyelerine büyük destek veren Cengiz Ağabey, belediyeler için de proje üreten biriydi. Sanatçıyı da sporcuyu da ahlaklı siyasetçiyi de severdi...

En son bir proje için hasta yatağında harekete geçti. Kepez Belediye Başkanı Mesut Kocagöz’e Türk çalgılarından oluşan müze projesi verdi...

O dermansız haliyle 3-5 çalgı da topladı...

Cengiz Ağabey’in vasiyetini yerine getirmek için Başkan Kocagöz’e ve ekibine büyük görev düşüyor...

Cengiz Ağabey’in anısına onun adını taşıyan bir müze açılmalı...

Bu bir ahde vefadır...

Bu arada ahde vefa demişken onlarca kişinin, siyasetçinin geldiği bir cenazeye üyesi olduğu cemiyetin başkanının gelmesini de arzu ederdik...

Gelen, gelemeyen ama başsağlığı ve taziyelerini ileten herkese teşekkürler...