Yaşam sürprizlerle dolu. Güneşli
günlerin ardından, yağmur yağmak zorundadır. Geçmiş ve yaşanılacak her yeni
günde, yaşam yeni ağlarını örmeye başlar. Çıkılan her merdivenin mutlaka inişi
vardır der eskiler. Herkes merdivenleri çıkar ve merdivenlerden inmek
zorundadır.
Zirveye çıkınca hep orada kalacağımızı
zannederiz. İnsan nasıl bir olay yaşadığında sevinebiliyorsa, yaşadığı mutluluk
ne kadar yoğunsa, bilmeli ki bir gün aynı hızla ve aynı yoğunlukla üzülebilir
de… İşte bu zor anlarda duyduğu en güzel sözdür: HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK. Bu
söz zor zamanlarımızın en güzel tamiridir belki de…
Her şey çok güzel olacak sözünü,
ihtiyacımız olduğunda bize fısıldayacak olan ailemiz, arkadaşlarımız,
dostlarımız yanımızda olsun yeter.
Zaman geçiyor, bir şekilde insanlar
girip çıkıyor hayatlarımıza…Kimi ölüyor, kimi evleniyor, kimi taşınıyor…
Unutuyorsun… Seneler sayesinde hayatında bir dönem önem verdiğin kişileri.
Burası ‘’fani dünya’’ demişler. Hepimiz sayılı günlerimizi doldurup göçüp
gideceğiz. Ölüm zamanı geldiğinde, ‘’daha yapacaklarım var, biraz daha kalayım
‘’ deme şansımız ne yazık ki olmayacak. Yaşamın zorluğuna karşı, bize yaşam
kaynağı verecek, karanlığımıza ışık olabilecek bir yaşam kaynağı bulmak
gerekli. Benim yaşam kaynağım; hayatımın yirmi altıncı yaşında tanıştığım kızım
oldu. Onunla tanışmadan, hayatıma O girmeden önce anladım ki ben yaşamamışım
hiç… Bu konuda sizlerle paylaşmak istediğim bir minik hikayeyi sunuyorum.
Baba ve iki küçük çocuğu ormanda
gezintiye çıkmışlardır. Bir süre yürüdükten sonra çocuklardan biri, ‘baba, çok
yoruldum, beni kucağına alır mısın?’ der. Baba yürümeyi sürdürerek yanıtlar
oğlunu: ‘üzgünüm, seni kucağıma alamam. Ben de çok yorgunum.’
Çocuk aldığı yanıttan pek hoşlanmaz,
bu kez ağlamaya başlar.
Baba tek sözcük söylemeden durur, bir
kuru dal keser. Dalı bıçakla düzeltir ve oğluna verir. ‘Al oğlum sana güzel bir
at’ der. İşte o an çocuğun gözleri mutlulukla ışıldar... Büyük bir coşkuyla
sıçrayarak ata biner ve atına vurarak evine doğru yürümeye başlar.
Baba kendilerini şaşkınlıkla izleyen
kızına döner bu kez; ‘işte yaşam budur kızım’
