Bir yıl geçti. Ancak, bu bir yıl, adeta bir ömre bedel. 6 Şubat 2023'te yüreğimizi sarsan depremin ardından geçen bu süreç, bizi bir araya getirdi, yıktı, ama aynı zamanda yeniden inşa etmeye de yöneltti. Bir yıl sonra, yaralar hala taze, acılar hala canlı. Ancak, bu yolda kaybettiklerimizi anmak ve yaşadıklarımızdan ders çıkarmak için bir anı taşıyoruz.

Bir yıl önce, topraklarımız sallandığında, hayatımız darmadağın oldu. Evlerimiz, anılarımız, sevdiklerimiz... Hepsi bir anda yerle bir oldu. Bugün, o anın dehşetini hatırlamak bile yüreklerimizi dağlıyor. Kaybettiklerimizin boşluğunu doldurmak, yıkılan hayallerimizi toparlamak için geçen bu bir yıl, ağır bir yük gibi omuzlarımızda duruyor.

Bu süre zarfında birçok aile, sevdiklerini kaybetti. Kalpleri paramparça olanlar, bir yıl geçse de o acıyı hissetmeye devam ediyorlar. Her bir kayıp, bir yıl önce yaşadığımız depremin soğuk gerçeğini hatırlatıyor. Ancak, bu acıyı paylaşmak, birbirimize destek olmak, yaşadığımız zorlu süreçten birlikte çıkmaya çalışmak, bu yolda yalnız olmadığımızı hatırlatıyor.

Depremin ardından bir yıl içinde yaşadıklarımız, insanlığımızın en karanlık anlarında bile nasıl aydınlığa çıkabileceğini gösterdi. Yardım eli uzatan gönüllüler, dayanışma içinde bir araya gelen toplum, yeniden inşa çabaları... Tüm bunlar, umut ışığını hiç sönmeden taşıyor.

Yine de, bu bir yıl içinde kaybettiklerimizin hatırasıyla yüzleşmek, unutamadığımız acıları anlamak, hala eksik olanları düşünmek zorunda kalıyoruz. Yaralarımız zamanla belki iyileşecek, ancak bu süreçte birbirimize olan ihtiyacımız hiç eksilmeyecek.

Bir yıl geçmiş olabilir, ama bu bir yıl, sadece zamanın geçişi değil, aynı zamanda hayatın ne kadar kıymetli olduğunu anlama ve birbirimize daha fazla sarılma fırsatı oldu. Bugün, geçmişe saygı duruşunda bulunarak, yaşadıklarımızdan aldığımız güçle geleceğe bir adım daha atma vaktidir. Yaralar hala taze, ama umut hiçbir zaman solmadı.