Türkiye'yi derinden sarsan kadın ve çocuk ölümleri hız kesmeden devam ediyor.

Bu tabir ne kadar can sıkıcı ve yanlış, değil mi?

Korksanıza biraz! Birinin en değerli şeyini, yaşama hakkını elinden alıyorsunuz! Bu kabul edilemez bir durum!

Rojin'in kaybı bizi derinden üzdü! İntihar mı cinayet mi, henüz netlik kazanmadı. Ancak, ne olursa olsun, Rojin'i kimse duymadı mı?

Bunalımda olsa bile, ona destek olan kimse yok muydu? Çevresindeki insanlar bu durumu fark etmedi mi?

Eğer bu bir cinayetse, sonuca ulaşmak neden bu kadar zor oluyor? Narin olayının çözülmesi de çok uzun sürdü!

Bu konuda nereye değineceğimi bilemiyorum! Konuşulacak, söylenecek o kadar çok şey var ki...

Toplumsal yalnızlığımız mı? İhmaller mi? Çözüme ulaşmakta yaşadığımız zorluklar mı? İnsanların rahat tavırları mı?

Rahat tavırdan kastım, Narin davasını takip ettiyseniz mahkemedeki diyaloglar! Bu saçmalık...

Olay, bir top gibi; konuşmamak için herkes lafı birbirine paslıyor!

Artık sinirim insanlara!

Yahu, korkun! Korkuyu öğrenin! Ya da çocuklarımızı korkar yetiştirelim!

Bırakın, bir insana değil, bir karıncaya bile zarar vermekten çekinsinler!

Neyse...

Ülkeye psikolojik desteğin şart olduğu konusunda hemfikir olmalıyız!

Ama bu, 5 dakikalık görüşmelerle olmaz! Daha fazla istihdam, daha uzun süreli desteklerle mümkün!

Belki bir nebze de olsa düzeliriz! Kazanılan bir insan, bir insandır!

Yaşatın! İnsanı lütfen yaşatın!

Ne yapması gerektiğini düşünmesi gereken biz değiliz!

Bırakın, sadece kendi hayatlarımızın gidişatını düşünelim!