Yanıyor, memleketim. Hem ekonomik hem siyasal anlamda. Ne huzur var, ne geçim, ne mutluluk. Hal böyle olunca bizim de tadımız, tuzumuz yok…

Nasıl olsun ki…

Her gün işsizlik, açlık, artan şiddet, cinayet, cinnet haberleri derken terörden başımızı kaldıramıyoruz. Memleketimde eli kanlı teröristler yol kesiyor, yakıyor, yıkıyor…

Olağanüstü Hal ilan edildi…

Şehit haberlerinin ardı kesilmiyor…

Ve 13 yıllık iktidarını kaybedenler, hala koltuk derdinde…

Her gün ekranlarda boy gösterip, ahkam kesiyorlar…

İşin garibi alıştırıldık mıdır, nedir…

Çıt yok…

Belki de sindi, millet…

Öyle ya birileri yol kesiyor, yıkıp yakıyor. Müdahale eden yok…

Kalkıp terörü protesto etsen, biber gazı, cop, orantısız müdahale…

Provokatörler…

Daha birkaç gün önce yaşandı, Alanya’da…

Eminim ki provokatörler devredeydi…

İyi de ne olacak…

Nasıl dur denilecek…

Bir şey yapmak lazım…

Birlikte…

Vatanını seven, memleketini seven, milletini seven, bayrağını seven herkes bir şey yapmalı…

Bırakın milletvekili hesaplarını, koltuk mücadelesini…

Ateş düşmüş milletin ocağına zaten…

Bir de ocağını söndürmeyin artık…

İşsizlik, açlık, yoklukla mücadele etmek kolay da…

Babasız kalmak, evlatsız, eşsiz kalmak zor…

Ocakların söndüğü memleketimde bundan olsa gerek nefes alırken düğümleniyor, boğazımda nefesim…

Bir kez değil, bin kez lanet olsun diyorum o yüzden; teröre ve ondan medet umanlara…

Ve bir ışık, bir aydınlık istiyorum…

Hepimiz adına…

Biliyorum, aydınlığa çıkacağız ama lütfen ayağa kalkın, bir silkelenin…