Torunu olmaktan her zaman gurur duyduğum, İstiklal Savaşı Gazisi ve Serik İlçesinde Cillincop (bir tatlı ismi) lakabı ile anılan Dedem Mustafa Hulusi ERSÖZ’ den dinlediğim bir hikayeyi sizlerle paylaşmak istedim.

                               Hikayeye göre;

                               Padişahlık zamanında yoksul ve divane kılıklı bir kişi sürekli,

 ‘Akıl var para yok, akıl var para yok’ diyerek İstanbul sokaklarında dolaşırmış…

                               Bu durum, sokaklarda gezen insanlar tarafından şaşkınlıkla ama ilgi ile izlenirmiş…

                               Kişi özellikle kılık kıyafeti ve söylediği söz yönünden o kadar merak uyandırmış ki, tüm İstanbul bu kişiyi konuşur olmuş…

                               Tabii ki, bu kişinin şöhreti saraya kadar ulaşmış…

                               Padişah derhal ferman buyurmuş ve bu kişinin huzuruna getirilmesini emretmiş…

                               Emir üzerine, kişi bulunduğu hal ile saraya, Padişahın huzuruna getirilmiş…

                               Saraya gelirken de, kişi ‘akıl var para yok’ söylemine devam etmiş…

                               Padişah bu şahsa sormuş;

                               ‘Sürekli akıl var para yok diyorsun, doğru mu?’

                               Şahıs ‘Evet Sultanım.. akıl var para yok..’

                               Bunun üzerine Padişah maiyetine emretmiş,

                               ‘Şu adama 10 kese altın verip, kendisini takip edin, bakalım ne yapacak?’

                               Adam 10 kese altın ile saraydan çıktıktan sonra takip edenler, bir bakmışlar ki, adam yine aynı kıyafet ile ve yine sokaklarda geziyor.

                               Ama söylem farklı..

                               ‘Para var akıl yok..’

                               Bu hikayede adamın söyleminde yer alan deyimlere bir başka anlam yükler isek, örneğin akıl var para yok cümlesindeki ‘aklı’ demokrasi kültürü ve aklı, ‘para’yı da; iktidar olarak anlamlandırır isek, bugünün iktidar anlayışını çok güzel açıklayabiliriz.

                               Yıllardır ülkede demokrasi olmadığı, kendilerinin başörtüsü ve inanç nedeni ile aşağılandığı edebiyatı ile iktidar talep eden bu kadro, halkın kendilerini seçtiği takdirde, gerçek demokrasiyi ve hatta ileri demokrasiyi getireceklerini söyleyip durdular.

                               Hikayede Padişahın pozisyonunda bulunan seçmen, bunlara oy vererek iktidar yaptı..

                               Ancak kendilerinde hiçbir zaman demokrasi kültürü olmayan, sürekli mağduru oynayarak halkın oyunu alan bu insanlar, aynı hikayedeki gibi -iktidar olduk ancak hala eziliyoruz-  söylemleri ile hala mağduru oynamak istiyorlar.

                               Ez cümle;

                               Bu iktidarın mağdur ettiği halk, durumu geç olsa da anlamış ve gerekli tepkiyi vermiştir.

                               Ancak görülen odur ki, bir seçim daha mağdur edebiyatı etkisi altında geçecek görünüyor.

                               Umarım mağdur halk; demokrasi aklına sahip olup, paraya ve kendisine ait olan iktidarına kavuşur.

                               Saygılarımla…