İstismar edilen günlerdeyiz yine. Bir günlüğe hatırlayıp sıfırlıyoruz sonra hafızaları. Baksanız herkes engelli dostu, onların yaşamını kolaylaştırmak için çırpınıyor. Oysa hepimiz gerçeği biliyoruz. Sahte ziyaretler, çiçekli kutlamalar, kahvaltılar, fotoğraflar çekimleri ve bitti…

Verilen vaatler artık inandırıcılığını kaybetti. Engelli vatandaşlarımız da artık 3 Aralık’ta sadece sorunlarına çözüm bekleniyor. Erişilebilir bir dünya bekliyorlar…

Eğitim, sağlık hizmetlerine ulaşmak, kamu hizmetlerine ulaşmak, sosyal alanlara rahatça ulaşabilmek…

Hala kamu binalarının erişilebilirlikleri sıkıntılı. Kamuda engelli kadroları boş. Ve üstüne üstlük gelen pandemi. En çok etkilenen kesimler için engelliler var aslında…

Ve onlar için yapılan ciddi bir adım yok…

Maalesef…

Ama bugün Köşk’ten de Türkiye’nin dört bir yanından da engelli vatandaşlarımızla çekilen fotoğraf kareleri paylaşılacak. Onlar için güzel dileklerde bulunulacak…

Keşke herşey sözcüklerde ifade edildiği kadar kolay ve güzel olsa. Değil ama…

Daha birkaç gün önce Konyaaltı’nda engelli vatandaşların evlerinden tahliyesi için imza toplandı…

Hala toplu taşımada tüm araçlar engelli vatandaşlar için uygun değil…

Sesli durak, sinyalizasyon vs yapılamayacak şeyler değil ama bir türlü yaygınlaşmıyor…

Pilot uygulamada kalıyor, bazı işler. Bazıları da lafta…

Zaten evinde hapis olan engellilerimiz için üzgünüm. Biz pandemi sürecindeki kısıtlamalara isyan ederken, onlar sürekli kısıtlı…

Her tarafları engel dolu…

En büyük engel de beyinlerde…

Yarın kendisinin ne olacağını düşünmeyen yetkili makamlar, engellilere ayrılan bütçeleri kırpmaktan kuşa çevirdi…

Bütçelerde bir kadının adı yok, bir engelli ve çocuğun…

Varsın olsun mücadeleye devam…

Herkes için, hepimiz için mutlu yaşam alanları yaratana kadar, herkesin yüzünü güldürüne kadar çalışmaya devam…

Yılmak yok…

Mücadelenize el verdim, vermeye de devam edeceğim engelli dostum…