İlhan Şeşen’in bir parçasıydı “Neler oluyor bize?”. Çok sevdim bir şarkıydı. Sözleri de oldukça anlamlı. Şimdilerde geldiğimiz noktayı gördükçe bu şarkı tam da yaşadıklarımıza karşı aklımdan geçen cümle; Neler oluyor bize? 

Akıl ve ruh sağlığını kaybetmiş gibiyiz. Toplumun büyük bir kısmı asabi, mutsuz, saygısız. “Dindar bir gençlik yaratacağız” derken, geldiğimiz noktada tepeden tırnağa hırsızlık, yolsuzluk, cinayet, narkotik vakalarla anılıyoruz… 

Ve ülkede artık en mutlu insan görmek piyangonun vurması gibi bir şey…

Hele ki son dönemde suç ve suç oranları artarken en çok mağdur olan, katledilen, tacize uğrayan kadın ve çocuklar…

Maalesef bunu konuştukça da daha çok tırmanıyor rakamlar…

Çünkü çözüm üretmiyor, iktidar…

Şiddeti besleyen en önemli şey cezasızlık, ceza indirimiyken aynı yolda devam ediliyor…

Yetmiyor İstanbul Sözleşmesi kaldırılıyor…

Bundan güç bulanlar devam ediyor vurup kırıp öldürmeye…

Dün 11 Ekim’di, Dünya Kız Çocukları Günü…

Kutlayamıyorsunuz…

Daha Narin’in, Sıla’nın acısı tazeyken Şeyma eklendi…

Ardından Kars Kalesi’nde hayatına veda eden Seda…

Ve diğerleri…

Ne acı ki kadının temsilini konuşmaktan vazgeçip kadının hayatta kalmasına odaklanmak zorunda kaldık…

En temel insan hakkı, yaşam hakkımız tehlikede…

Ve çok acı ki böyle bir tabloda hala kadının, kadına itibar suikastını konuşuyoruz…

Yazıklar olsun size…

Yazıklar olsun böyle zihniyete…

Sanıyorum kolay kolay toparlayamayacağız birşeyleri ama Ulu Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün açtığı aydınlık yolda ilerlemekten vazgeçmeyeceğiz…

O yol aydınlatacak ülkeyi…

O’nun emaneti Cumhuriyete bağlı kalarak, rotadan çıkanları rotaya alarak ilerleyeceğiz…

Arap coğrafyasının aydınlanma sembolü Türkiye Cumhuriyeti’nin içinde bulunduğu bu karanlık tablodan ve acılardan çıkacağız, çıkmalıyız…

Ki kadınlar, çocuklar ölmesin…

Yüzler gülsün…

Kızı, erkeği tüm yurttaşın eşit, özgür bir Türkiye’de onuruyla yaşaması en büyük dileğim…

Mutlu haftasonları…