Bir aile için en güzel şey evlatlarını okutup büyütmek, iş sahibi yapmak ve evlendirmek, torun sevmektir.  Her anne-baba için evlat demek, dünya demektir…

Evlatlarımız bir yana, dünya bir yanadır…

Ama günümüz ekonomik çalkantıları ve siyasi işe alımlar nedeniyle maalesef pek çok evladımız okuyor, büyüyor, diplomasını alıyor ama gerisi gelmiyor…

İşsizliğin gün geçtikçe arttığı bir ortamda ancak asgari ücretli çalışma imkanları buluyorlar…

O da bırakın bir yuva kurmayı, kendilerine yetmiyor…

Sonuç mu…

Ya bu durumu kabul edip kıt kanaat geçiniyor gençlerimiz…

Ya da yaşları ilerleyen ama aileleriyle yaşamak durumunda kalan, onların yardımlarına muhtaç olan gençlik yaratıyoruz…

Ve maalesef bu durum ağır geliyor onlara…

İşte önceki gün sevdiğimiz bir dostun gencecik evlatlarını kaybettik…

Henüz 30’lu yaşlarda, hayatının baharındaydı…

Hayalleri vardı…

Hem O’nun hem ailenin…

Olmadı…

Güle güle Ercan…

Işıklar içinde uyu…

Oysa kimilerine göre her şey güllük gülistanlık…

Diplomaları olmasa da makam sahibiler…

Hem de en güzelinden…

İş, aş, gelecek kaygıları yok…

İktidar için zaten toz pembe, Türkiye…

Ama gerçekler acı…

Gerçekler hüzünlü…

Esnaf, iş adamı, işsiz herkes için zor şu aralar…

Üstelik daha da zorlaşacak…

Yazık…