Kadın, anadır. Kadın, bacıdır. Kadın, arkadaştır. Evlattır. Eştir. Fakat sadece o değil. Kadın aynı zamanda üretendir. Biz doyuran ve doğuran olmaktan çıkaramasak da çıkarmak istemesek de kadın, kamusal hayatın en önemli unsurlarındandır…

Bıktık artık kadın; çiçektir, ışıktır, aydınlıktır vb ışıltılı, pırıltılı söylemlerden…

Kadın, insandır. Ve her insan gibi hakları vardır. En temel insan haklarından seçme ve seçilme haklarına kadar…

Peki hangi hakkımızı, ne ölçüde kullanıyoruz…

Yaşam hakkı, tehdit altında. Toplumsal cinsiyet eşitliğini benimseyememiş idareciler sayesinde de daha kötüye gidiyor…

Şiddet tırmanıyor…

Cinayetler durmuyor…

Eğitimde fırsat eşitsizliği sözkonusu…

Müftülere nikah yetkisi, 4+4+4 eğitim sistemi, sosyal güvenlikte yapılan sözde ‘pozitif’ düzenlemeler kadını geriye götürüyor…

Çocuk gelin gerçeği ortada…

İş dünyası ve bürokraside kadın yöneticiye yer yok…

Akademik dünya, yargı, meslek odalarında da durum benzer…

Hayatın her alanına dokunan, üreten, çalışan, emek veren kadın maalesef ki sözkonusu makam olduğunda yok…

Meclisler, başkanlıklar erkeklerin…

Rektörlükler, valilikler, kaymakamlıklar ona keza…

Biraz muhtar, biraz da meclis üyesi olduysa kadın yeter…

Yetmez!!!

Mesele kadın-erkek meselesi de değil esasen. Dedik ya mesele insanlık meselesi…

Mesele, insan hakları meselesi…

Önceki gün Ankara’daydım…

Eşitlik ve Adalet Buluşması’na katıldık. Tıklım tıklım dolu salonda, seçilmiş kadınlar olarak (bir büyükşehir belediye başkanı, birkaç belediye başkanı, vekil, eh biraz da meclis üyesi, muhtar) o kadar azdık ki…

Dikkatle izledik, dinledik…

Ama güne damga vuran Perihan Anam’la, Pervin Anam oldu…

Ellerinden öptüm, hepinizin yerine…

Yürekli konuşmalarıyla iktidara da muhalefete de ders verdiler…

İşte Türk kadını…

Kurtuluş sizlerin elinde…