Bu memleket bizim. Uğruna ne mücadeleler verildiğini, ne bedeller ödendiğini hepimiz biliyoruz. Bağımsızlık mücadelemiz, dünyanın ezilen uluslarına örnek oldu…

Emperyalistlere vurduğumuz tokat, umutları yeşertti…

Ve tüm bunların mimarı Mustafa Kemal, O’na inanan silah ve düşün arkadaşları, halk kazanacaklarına inandıkları mücadeleyi almakla kalmayıp, sıfırdan bir ülke yarattılar…

O yokluk ve yoksulluğa rağmen kurtarıcısına inanan halkla bugün mirasına konduğumuz, bekçisi olduğumuz Türkiye Cumhuriyeti ve kurumları kuruldu…

Eğitimden sanata, tarihten bilime her alanda ilerlemenin yolları arandı…

Tabii hiçbir dönemde kendi kendimize bırakılmadık. Hep topraklarımız üzerinde emelleri olanların oyunları oldu…

Zaten onların yüzünden de hiç rahat olamadık…

Onlarla işbirliği içinde olanlar da kendi şahsi menfaatleri uğruna tavizleri verdikçe verdi…

Ülkenin toprakları, stratejik kurumları elden çıkarıldı. Yabancı, çok uluslu şirketlere yatırımda her türlü kolaylığın önü açıldı…

Milli menfaatlerimiz ve yerli sermaye bu işten büyük yara aldı…

Tabii sadece bu kadar değil…

Demokrasi ve ifade özgürlüğü konusunda da sıkıntılar yaşadık…

Terörle mücadele biçimi, yeni anayasa çalışmaları ve halkın yaşam şekline müdahaleler de cabası…

Bugün herşeyi borçlu olduğumuz T.C. ve Atatürk’ü silme girişimlerine kadar Türk gençliği, tüm yaşananlara kayıtsız, sessiz kaldı…

Halkımız da sustu, sessiz, tepkisiz kaldı…

Küçük bir azınlıktı, sokaklarda, meydanlarda tepki gösteren…

Şimdi ise halk sokakta…

Gençlerin yaktığı bir ateşle halk, demokratik yollardan hak arıyor…

Bu hak arama mücadelesi doğru okunmalı ve gereği yapılmalı…

Nazım Hikmet’in dediği gibi, ‘’Bu memleket bizim’’…

Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçe yaşamalıyız…

İktidar, yönetimin her kademesindeki yetkililer ve kanat önderleri bu konuda hem fikir olmalı…

Halkın sesi, çığlığı duyulmalı…

Gazla, tazyikli suyla, yakıp yıkmakla bu çığlık susturulamaz…

Lütfen kan dökülmesin, toplum daha da gerilmesin…

Sükuneti sağlamak elinizde…