Keşke bayram olsa 1 Mayıs, ama değil. Ne işçi için ne işveren için bayram. Herkes sıkıntılı. Ekonomik darboğaz, siyasi krizler, yanlış politikalar, üretimden uzaklaşan zihniyet vs…

Hepsi üst üste geldiğinde sıkıntı büyük. Kamudan özel sektöre, esnaftan sanayi patronuna herkes küçülüyor…

Basın da dahil. Biz de küçülüyoruz. Büyümek, ilerlemek adına girişilen yatırımlar maalesef ülke ve ekonominin gerçekleriyle yüzümüze vuruyor…

Ve bu arada en büyük sorun; işsizlik. Tarihinin en büyük rakamlarını görüyor, görmeye de devam edecek…

Şirketler kapanıyor, dükkanlar kapanıyor, hatta tezgahlar kapanıyor…

Bir dönem azalan işportacılık yeniden popüler…

Parkta, pazarda, metroda, vapurda vs karşınızda çantalar açılıyor, satış yapılıyor. Çünkü

Maalesef eve götürülecek ekmek derdinde vatandaş…

Yıllarca çalışan emekli olamamış vatandaş dertli…

Emeklilikte yaşa takılanlar dertli…

Zar zor iş bulmuşlar dertli…

İş bulamayan dertli…

Memur dertli…

Emekli dertli…

Sürgün dertli…

Sürgünde hayatını kaybeden dertli…

E, şimdi nasıl bayram diyeceğiz bugüne. Hem de İŞÇİ Bayramı…

Ne zaman asgari ücret, yaşanabilir seviyeye çıkar, haklar iyileştirilir, çalışma koşulları sağlıklaştırılır o zaman bayram olur…

Emekçi de patron da mutlu olduğunda bayram olur…

Bayram bizim neyimize…

Diplomalı işsizler, atanamayan öğretmen, doktor, sosyal hizmet uzmanı vs gençlerimiz garsonluk yaparken bayram kutlayamayız…

Ama dayanışma için, mücadele için alanları bırakmamalıyız…

Hak, hukuk, adalet, özgürlük, demokrasi hepimiz için gelmeli…

O yüzden haydi 1 Mayıs’a…