Bugün 3 Aralık Dünya Engelliler Günü..
Bilindik nutuklar atılacak bugün..
Süslü laflarla engelli bireylere şirin, sempatim
görünme yarışı yapılacak..
Yönetenler, ‘Herkes
birer engelli adayı’ nakaratı ile ağız birliği yaparak, şunu söyleyecekler
:
“Engelleri
kaldırdık”
Sadece söylemde kalıyor engellerin kalkması..
Gerçekçi olmak gerekirse
Türkiye genelinde de, Antalya’da da engeller kaldırılmadı..
Başta kamu kurum ve
kuruluşları olmak üzere engelli vatandaşların engelleri aşması için yapılanlar
devede kulak misali çok az..
Antalya’da her konuda
olduğu gibi engelli vatandaşların yaşamlarını kolaylaştırdığı
gerekçesiyle ‘Engelli Dostu Antalya’ sloganı öne çıkarıldı..
Ancak engelleri kaldırma
konusunda hem ciddi, hem de koordineli bir çalışma yapılmadı, adam gibi bir
proje de uygulamaya konmadı..
Engelliler İdare
Başkanlığı’nın araştırmasında çok
çarpıcı sonuçlar var..
Buna göre Türkiye
nüfusunun yüzde 12.29’unu engelliler oluşturuyor.
Engellilerin yüzde
9.70’i süreğen hastalığı olanlar.
Ortopedik, görme,
işitme, dil ve konuşma ile zihinsel engellilerin oranı ise yüzde
2.58.
Araştırma çocuklukta ve
gençlikte engelliliğe daha ast rastlandığını, yaşlılıkta ise artış gösterdiğini
ortaya koyuyor.
En fazla engelli nüfus
Marmara bölgesi yaşıyor.
Engellilerin çoğu evli,
yüzde 37.2’si bekar, yüzde 1.6’sı ile boşanmış durumda.
Engelliler İdaresi
Başkanlığı’nın araştırmasının analizleri engellilerin bir kısmında iki veya
daha fazla sorun olduğunu gösteriyor.
Bedensel engellilerin
yüzde 5.5’inde görme, yüzde 3.2’sinde işitme, yüzde 8.4’nde konuşma, yüzde
6.6’sında zihinsel engel bulunuyor.
İşitme engellilerin
yüzde 34’nde aynı zamanda konuşma engeli, konuşma engeli bulunanların yüzde
6.6’sında isi zihinsel engel var.
Okuma yazma bilmeyen
engellilerin oranı okuma yazma bilmeyen nüfusun 3 katını oluşturuyor.
Engellilerin yüzde 84.2’sinin eğitimi ilkokul düzeyinde.
Engellilerin eğitimin bu
kadar düşük olmasında ailelerin engellilere gizleme, toplum içine çıkarmama düşüncesi
olduğu kadar devlet okulları başta olmak üzere engelliler için gerekli alt yapı
hizmetlerinin gerçekleştirilmemiş olmasının payı büyük.
Antalya’da engelliler
için eğitim veren özel kurumların sayısı ise bir elin parmaklarını geçmiyor..
Araştırma, genel olarak
engelli bireylerin yüzde 68’inin yaşadığı çevrede engeline bağlı herhangi bir
düzenleme bulunmadığını ortaya koyuyor.
Konuşma engellilerin
yüzde 3.1’i, bedensel engellilerin yüzde 3’ü, görme engellilerin yüzde 2.6’sı,
işitme engellilerin yüzde 2.3’ü, zihinsel engellilerin yüzde 1.8’i yaşadıkları
bina, cadde, sokak ve yollarda engeline uygun bazı düzenlemelerin olduğunu
söylüyor.
Araştırmaya katılanların
yüzde 63.9’u zihinsel engellilerin yüzde 45.9’u, konuşma engellilerin çalışamaz
durumda olduğunu söylerken, görme engellilerin çalışamayacağını düşünenlerin
oranı ise yüzde 15.4.
Engellilerin yüzde
55.7’si sağlık hizmetlerinden yararlanıyor.
Eğitimden yararlanan engellilerin oranı yüzde 12.27..
Engellilerin yüzde 5.9’u
bakım ve rehabilitasyon hizmeti alabiliyor.
Engelli bireyler bazı kurum ve kuruluşlar tarafından kendilerine verilen
hizmetlerden yararlanamamasının en önemli nedenini ekonomik yetersizlik olarak
ifade ediyor.
Engelli bireylerin engel
türüne göre günlük aktivitelerini yerine getiriş biçimleri değerlendirildiğinde
şöyle bir tablo ile karşılaşıyoruz:
İşitme engellilerin
yüzde 75.7’si, görme engellilerin yüzde 70.3’ü,bedensel engellilerin yüzde
61.2’si, konuşma engellilerin yüzde 54.5’si kendi başlarına hareket edebiliyor.
Kendi başına hareket
etme durumu en kısıtlı olan grubu ise zihinsel engelliler oluşturuyor.
Günlük yaşamlarını
sürdürürken bir başkasına tam bağımsız olanlar, işyerinin fiziki şartlarından
en fazla rahatsızlık duyuyor.
Görüldüğü gibi engelleri kaldırmada çok da başarılı değiliz.
Antalya için de aynı
durum söz konusu..
Yerel yönetimlerin bazı
merkezler açması bu işi çözmüyor..
Ciddi projeler yok,
engelleri gerçek anlama kaldırma düşüncesi de tam olarak algılanmış değil.