Gelişmiş, Çağdaş, Uygar bir Ülke olmak ve orada yaşamak ile

Ne yaptığı, kimin için yaptığı, ne işe yaradığı belli olmayan, halkın vergileri ile oluşan bütçeyi har vurup harman savuran "Geri Kalmış" değil, "GERİ BİRAKTİRİLMİŞ" bir Ülke olmak ve o Ülkede yaşamak;

Arasındaki farkı nasıl anlarız ki?

     İşte insanlar bazı şeyleri bunun için yaparlar o kadar güzel yapıtları, işte insanlar onun için yazar o kadar kelâmı.

     Peki, bunu kim ya da bundan kim mi ne anlar. İşte sorun da.

    Bizim gibi kendini "dev aynasında görüp" çok gelişmiş sanan, oysa az gelişmişliğin zirvesini zorlayan Ülkeler, toplumlar için garp süreçler böyle başlar.

  Böyle bir tümenin ardına genellikle "Milletler" sözcüğü de haksız yere eklenir. Oysa Millet kavramı çok uzun yıllarda oluşur, ne olduğu ise tarih önünde belli olur.

    Bugünlerde Ülkemizde yaşanan, kavramların bile iç içe girip karma karışık olduğu GÖÇMEN, SIĞINMACI ya da MÜLTECİ konusunda bunlardan birisidir.

     Ülkemizde yaşananları siz anlayın ama ben size Çağdaş, Uygar bir Ülke olduğundan hiç kimsenin kuşkusunun olmayacağı bir ülkede geçen, bir yaşam öyküsü anlatmak isterim.

     Bruno CATALANO, tüm Dünyada "Gurbette yok olup gitmek!.." adlı heykel sergisi ile anılır.

     Fas'ta, Sicilyalı bir ailenin oğlu olarak 1960 yılında dünyaya gelir. Ailesi ile birlikte geldiği Fransa'da, 1982'lerde "uyum" için Marsilya'da zorunlu oturuma tabi tutulurlar.

     Geldiği Şehir, Ülke ve de daha da önemlisi zorunlu oturum, Fransa'da ki göçmen yaşamı, onu çok, hafta derinden etkiler.

    Fas'ta da sıradan bir kişi ve ailesi olmayan Bruno ve Catalano bile daha o yıllarda, Ülkeye UYUM için, zorunlu ikamete/oturuma tâbi tutulurlar.

   Ülkeyi yönetenler ya da "halkın seçtiği İktidar" kendilerini kime yakın ve benzer hissediyor ise, bazı "ülkeler" yol geçen hanı gibi. İpini koparan soluğu orada alıyor..

     Neyse, daha ileri gitmeyeyim. Memleketin en akıllısı ben değilim ya. Gerisi var ise ona da kafayı siz yorum.

     Gelelim Bruno'ya.

      İnsan, eğitilebilir, öğrenebilen üretken ve doğurgan bir varlıktır. Bruno'nun Sanata olan ilgisi, O'nun yontu/heykel sanatında kendine özgü bir tarz/akım yaratmasına yol açmıştır.

     "Les Voyageurs" (GEZGİNLER) olarak adlandırılan bu sanat akımı da, yerinden, yurdundan edilen insanların, her yerde bir parçalarını bırakarak yaşamlarını sürdürmelerini, yani eksik yaşamalarını konu alıyor ve yapıtlarda bu konular işleniyor.

     Şimdi oturup düşünüyorum da, acaba BEN de nerelerde, neyimi, hangi parçalarımı bırakıp gittim ki?

    Şaka bir yana Ben neyimi, nerede, niçin ve kimlere bırakıp gittiğimin farkındayım da;

    Bu insanlar, o kadar şeylerini feda ederken, bizim de bir vicdan borcumuz olur mu diye, acaba hiç düşündünüz mü?

     Ya da sizin yaptıklarımızın, en yakınınızdakiler bile farkında mı?

   Bu acıyı yaşadınız mı?