Mürüvvet Özkan

Mürüvvet Özkan

Özledim... Çok özledim...

    Ben yine çocuk olmak istiyorum. Kırmızı rugan pabuçlarımla, bir elim annemde bir elim babamda akşamüstleri çıktığımız yol yürüyüşlerini özledim ben. En sevdiğim bebeğimle, sandalyelerden yaptığımız evde, annemle oynadığımız evcilikleri özledim...Fırfırlı etekleri olan elbiselerimi, bayramlardaki harçlıklarımı özledim...


    Kızımın bebekliğinde çok aramama rağmen bulamadığım, güpür dantelli külotlu çoraplarımı özledim...Annemin elini bırakıp koştuğumda, iki adım gitmeden düşüp dizimi kanatmamı ve en büyük derdimin dizimdeki bu yara olmasını özledim ....


    Ben dört yaşındayken; "benim de kardeşim olsun" ısrarlarımla getirilen ve gelirken de bana hediyeler getiren kardeşimin bebekliğini özledim... Annem o bebekken, "kardeşin büyüdüğünde seni sinemaya götürecek" derdi. Kardeşimin bir an önce büyüyüp beni sinemaya götürmesini bekledim hep...Biraz daha büyüyüp de sokakta oynama çağı geldiğinde, mahallemizde onun yaşlarında çocuk olmadığından benim peşimde "müet... müet...men de’’ deyip oynadığımız oyunlara dahil olmaya çalışmalarını özledim...


    Tatil sabahlarında, kahvaltıyı hazırlayan annemin, bizi türküler söyleyerek uyandırdığı günleri özledim… Annem türkülerde kâh mendil ucuna sakız bağlar... kâh havuz başına inerdi...


    Babamla gittiğimiz çocuk parkında, gemi şeklindeki salıncakta beni bulutlara göndermesini, ılık yaz akşamlarında eve dönerken de en sevdiğim ‘’1 liralık dondurmayı" almasını özledim. Şimdi, o çok sevdiğim dondurma artık sadece yazları değil, dört mevsim tüketilebiliyor. Ama aynı tadı vermiyor bana. Bayram sabahlarında bayram namazından dönen babamı nasıl heyecanla beklerdik, bayramlaşmak için. Mendil arasındaki harçlıklarımızı ne büyük bir heyecanla alır, tatlı yemeyi heyecanla beklerdik.


    O yıllarda, on sekiz yaşında olmayı çok isterdim, şimdi ise on sekizi geçeli on sekiz yıldan fazla olmuş olmasına karşın o yılların tadı damağımda...


    Her geçen günü geri alıp yeniden yeniden yaşamak gibi bir imkânımız ne yazık ki bulunmuyor. Çocukluğumu doya doya yaşamama rağmen, ben o günleri özlüyorum...


    Çoooookk özlüyorum hem de…

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
Mürüvvet Özkan Arşivi

ARMAĞAN

13 Ağustos 2025 Çarşamba 15:38

Sessizliğin Kucağında Dinlenmek

09 Temmuz 2025 Çarşamba 10:53

Mikrofonun Ardından

08 Mart 2025 Cumartesi 11:21

BEN, KEYFİM VE KAHYASI

24 Ocak 2025 Cuma 10:42

BAŞKANIMIZ ''KADIN '' OLSA

29 Aralık 2023 Cuma 21:43

ANTALYA’M VE 2024

28 Aralık 2023 Perşembe 16:53

EVİM Mİ GÜZEL KOMŞUM MU

28 Haziran 2022 Salı 09:13

GESI BAĞLARI

29 Nisan 2022 Cuma 10:24

Yaşamak mümkünken…

18 Ekim 2021 Pazartesi 06:29

Yürek sızısı

04 Ağustos 2021 Çarşamba 06:55