Bunca zaman AB ülkelerindeki emeklilik yaşını öne sürenler, altındaki koltuğun kaydığını görünce tutumundan vazgeçti. Bu karar aynı zamanda AB üyeliğinden de vazgeçmek olur mu, AB ekonomi kurmayları buna ne der, hatta ne dedikleri önemli mi? Burası ayrı.

Şimdi emekli olan genç kardeşlerim bana kızacak ama gerçek bu. Şahsım 1985 yılı Mayıs ayında prim yatırmaya başladım. 2013 yılında emekli olabildim. 28 yıl prim yatırdım, askerlik süresi hariç.

Benim prim günüm 2006 yılında doldu. O zamanlar Kepez Belediyesi’nde çalışıyordum, maaşım asgari ücretin üstündeydi. Yaşa takılmayıp emekli olabilsem, o günkü parayla 1 milyar 800 bin (1.800) TL emekli maaşı alacaktım. 20 gün daha çalışabilsem norm kadroya girecektim. Ama AKP zihniyeti beni işten atmayı uygun gördü. Gerekçe; “Görülen lüzum üzerine..”

Daha sonra aynı ücret diliminden prim yatıramadığım için 2013 yılı Mart ayında emekli olurken bana sadece 1.100 TL emekli maaşı bağlandı.

‘12 Eylül ile hasaplaşıyoruz’  dediklerinde, gerekçesiz işten atıldığımı, mağdur olduğumu yazdım o zamanki BİMER’e. Belediyeye yazı yazdılar “Mağduriyeti giderin” diye.  Belediye de “Şu an uygun kadromuz yok” dedi. Yedik mi?

Şimdi günün sorusu şudur: Ben ve benim gibi primi dolduğu halde emekli olamamaktan ziyade, bi bahane bulunup işten atılan, prim oranı düşünce maaşı da düşen kişilerin hakkı ne olacak?

Biz bunu sandıkta çözeriz de; genç emeklilere bir erken uyarı yapalım.

Gelişmiş ekonomilerde 3 çalışan 1 emekliye bakar. Önümüzdeki yıllarda bizim ülkemizde 2 çalışan 1 emekliye bakacak. Bu koşullarda çalışana bile yeterli para verilemezken emekliye ne, nerden, nasıl verilecek?

Bugünkü koşullarda 5 bin 500 TL olan emekli maaşı, bugünün değerleri ile 2.500 TL olursa ağlamayın. Hem emekli olup hem çalışmaya devam edeceksiniz, güzel, biz de öyle yapıyoruz. Birikiminizi ona göre yapın ki o çok küçük paralarla yaşayabilesiniz. Bugünkü emekli maaşının, bakıcının maaşı değil, kaprisine yetmediğini de hatırlatalım.