Güzel adamdı Ali Güllüpınar..

Yüzündeki tebessüm, sesindeki sıcaklık hiç eksik olmazdı..

Çok şık giyinirdi Ali Güllüpınar..

Yakasından kırmızı gülü aslı eksik etmezdi.

Antalya’dan bir yıldız daha kaydı..

Spor camiası bir duayeni kaybetti..

Antalya sporu öksüz kaldı..

Antalya futbol hakemliği Babası’nı kaybetti..

Antalyalı futbolcuların ‘Ali Baba’ sı artık yok..

Antalyalı spor adamlarının ‘Ali Abi’si yok artık..

Hayata hep pozitif bakan bir kişiydi Ali Güllüpınar..

Herkesle dost, herkesle barışıktı..

Girdiği ortama çabuk kaynaşır, kısa bir sürede köklü arkadaşlıklar, dostluklar edinirdi..

Sadece Antalya ile sınırlı değildi içten dostluklar, arkadaşlıklar..

Ali Güllüpınar ile yıllarca gittiğimiz deplasman maçlarında gözlemledim bunu..

Hemen her ilde, her ilçede, hatta her beldede mutlaka arkadaşı, eşi, dostu vardı..

İyi bir futbol hakemiydi.

Sahada ve saha dışındaki duruşunu hep örnek almıştım..

Kuralları iyi bilir ve uygulardı..

Ancak, çok yumuşak kalpli olduğu için de hata yapan oyuncuya kırmızı kart göstermemek için direnirdi..

Saha içinde ve saha dışında öylesine çok seviliyordu ki kimi zaman hata yapan futbolcunun kulağını çektiğini, bakışlarıyla cezalandırdığını ama asla tepki görmediğine şahit oldum..

Kırmızı kart gösterdiği pek çok sporcunun da sahadan elini öperek çıktığına tanıklık ettim.

Toplumcu bir yapısı vardı..

Antalyalı hakem ailesi Ali Güllüpınar’ın hakemlik yaptığı yıllarda birlik ve beraberliği ile Türkiye’ye örnek gösteriliyordu..

Daha sonraki süreçte sporun her dalına olduğu gibi Antalya hakemliğine de siyaset ve bölgecilik sokulunca kenara çekilerek, gelişmeleri üzüntü ile izlediğine tanık oldum..

Ali Abi’nin vefatından büyük üzüntü duydum..

Benim için her yakın bir dost, hem bir ağabey, hem de bir rehberdi..

Sadece hakemlikte değil, hayat mücadelesinde de çok şey öğrendim Güllüpınar’dan..

Antalya’nın bir başka duayeni, tanrı uzun ömür versin Yekta Başeğmez ile ayrılmaz ikiliydiler..

Ali Güllüpınar ve Yekta Başeğmez ile birlikte gittiğimiz deplasman maçlarını ve anılarını unutmak mümkün değil..

Her biri kitaplara konu olabilecek türden anılar bunlar..

Nedense hep iyileri alıyor aramızdan Azrail..

Ali Güllüpınar gibi, bir süre önce kaybettiğimiz oğlu İbrahim Güllüpınar gibi güzel adamlara acımasızca kıyıyor Azrail..

Son süreçte hep candan sevdiklerimizi aldı götürdü bizden..

Güzel adamlara kıyıyor,bizlere büyük acılar yaşatıyor..

Bizleri öksüz bıraktı..

Hiç birinin yerini doldurmak mümkün olmayacak..

Onların anılarını yaşatacak, anıları ile teselli bulacağız.

Güle güle Ali Güllüpınar..

Seni asla unutmayacağız..

Sen rahat uyu..

Işığın bol olsun..