“Şafak söktü, sökecek

Bir kıymık koptu ufuktan

Bizim olan bir dünyada

Duyan ve sunan umudun

Ve sabrın vakti yok artık

Suyun ve ekmeğin vakti yok

Acının içinden geliyor sevinç

Ve gecenin içinde aydınlık (*)

Vakit yok gerçekten de…

Bütün ağaçlar kesilmiş,

Bütün nehirler kurutulmuş,

Bütün limanlar satılmış,

Bankalar, fabrikalar, kentler yağmalanmış,

Vatan bölünmüş,

Devlet eşkıyaya teslim edilmiş,

Bunlara karşı çıkanlar, çıkması muhtemel olanlar, ileride yurdu kurtaracak olması olası bulunanlar, gazeteciler, yazarlar, çizerler, emperyalizme teslim olmayanlar,

Cezaevlerine atılmış,

Cezaevindeki hastalar ölüme terkedilmiş,

Tarım öldürülmüş,

Sanayi durdurulmuş,

Bir dolar iki lirayı aşmış,(***)

Bir avro üç liraya yaklaşmış,(***)

Memleket AKP iktidarı nedeniyle harap ve bitap düşmüştür.

Sanki AKP iktidarından sonra bu ülkede kimse yaşamayacak!

Halkımızı medya afyonuyla uyuşturmuş,

Aydınları devlet zoruyla susturmuş,

Üniversiteleri teslim alınmış,

Öğrencilerin gözleri oyulmuş,

Gösteri yapanlar öldürülmüştür.

İşçiler yürüyor, Köylüler yürüyor,

Nar bahçeleri kesiliyor,

Ekilmeyen milyonlarca toprak boş duruyor,

İşsizler, atanmayan öğretmenler intihar ediyor,

Devlet çökertiliyor, Yurttaşlar birbirine düşürülüyor,

Halk en kılcal damarlara kadar iç savaşa sürükleniyor.

Yolsuzluklar, halkın parasını hortumlamalar artıyor,

Çocukları suçüstü yakalanmış Bakanlar,

İstifa etmiyorlar,

Bakmaya devam ediyorlar,

Örtbas etmeye devam ediyorlar,

Adaleti çiğnemeye devam ediyorlar.

İktidar hesap vermiyor,

Vermemek için Sayıştay’ın yetkilerini buduyor,

Sayıştay’a bilgi ve belge göndermiyor,

Fakat Suriye’deki terör örgütlerine para ve silah gönderiyor.”(***)

Türkân İldeniz sanki tutuklu gazeteciler için yazmış;

“Uzatma ellerini sabahlarla bir – gelemem

Gelemem, ölesiye bakma gözlerime.

Belli ki sensiz, seninle bitecek bu özlem

Belli ki sancılarla uyanacak içimdeki bahar.

Durup durup seslenme düşünceme.

Kapılara beş kilit birden vurdular,

Işıkları söndürdüler, karanlıktayım.

Güçsüzüm -ağlamaklı- üstelik yalnızım.

Örümcek ağlarıyla bağlandı ellerim,

Dört duvarla çevrildi yörem.

-Bana kalsa şimdi gelirim-

Yollara pusu kurdular-bekleme

Bekleme sakın gelemem.

Şu zinciri bir kırabilsem,

Parça parça edebilsem pencereleri,

Belki kurtulurum.

Karsız yollarda belirmese izim,

Kin saçan gözler kovalamasa peşimi,

Yanında olurum,

Senle olurum.

Uygar tutsaklığın bu en cılız haykırısında,

Gözyaşlarımın sıcağından donacak cehennem,

Gerçek seviden..

Sana ulaşan yollara,

Bir avuç toz niyetine serpeceğim kendimi.

-Hayvanlardan utanacaklar-

Onların utançları da içleri gibi kara.

Oysaki sana ait her şey beyaz.

Yine de uzatma ellerini sabahlarla bir-gelemem

Gelemem, öldüresiye tutma ellerimi...”(**)

Bu çılgın ilkbaharda sevdiklerinden uzaktaki tutuklu gazetecilere selam olsun!

Selam olsun karikatürleri nedeniyle tutuklu çizgi ustası Musa Kart’a!

Düşünmenin yasak, düşüncenin özgür olmadığı bir ülke olarak kalmayacak Türkiye!

Sizin için yüreği yanan milyonlarca insanız, yalnız değilsiniz, yalnız kalmayacaksınız.

Bilimin ve aklın ışıldadığı, laik demokratik hukuk devletini birlikte kuracağız…

(*)Sabri Altınel şiir.

(**)Türkan İldeniz şiir.

(***)20.12.2013     T.li Yazı/yorum:Vakit Yok Artık….