Önce yumruklu saldırı..

Ardından mermili tehdit..

Şimdi de silahlı saldırı..

Bu saldırılara uğrayan kişi CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu.

Yani ana muhalefet partisi lideri..

Sözün bittiği yer..

Devlet ana muhalefet partisinin genel başkanını koruyamıyor..

Hem de suikast ihbarlarının yapıldığı günlerde..

Hem de koruma ekibinin takviye edildiği günlerde..

Artık hiç birimiz güvende değiliz..

Çok sıkı korunan Kılıçdaroğlu’na roketle saldırı planlanıyorsa, gerisini varın siz düşünün..

Her saldırı sonrasında aynı beylik sözler..

Sabrımızı zorlamayın..

Teröre geçit yok..

Kanı yerde kalmayacak..

Suçlular yakalanacak..

Hesabını misliyle soracağız..

Ne sabırmış ama..

Bir türlü sonu gelmedi.

CHP liderine yapılan iki saldırının görüntülerini televizyonda izlerken donup kaldım..

PKK’lılar CHP Genel Başkanı’nın burnunu dibine kadar geliyor..

Birinci saldırıda püskürtülemiyorlar, ikinci bir saldırıyı yapıyorlar..

Güvenlik güçlerine mensup kişilerin yüzsünde korkuyu görünce daha da endişeleniyorsunuz ister istemez..

Terörün nereden ne zaman nasıl geleceği belli değil..

Antalya’ya kadar geldiklerine göre önlemimizi kendimiz almak durumundayız..

Evde, işte, çarşıma, alış veriş merkezinde ürkek, şaşkın insanlar görüyorum..

Herkesin morali bozuk..

Her an kötü bir şey olacakmış endişesi toplumun her kesiminde var..

Henüz 15 Temmuz darbe girişiminin travmasını atlatamadık..

Öylesine karmaşık duygular içindeyiz ki şehit haberlerine bile eskisi gibi tepki veremiyoruz..
Can ve mal korkusu her bireyin sarmış durumda..

Bir de askerde çocuğu olanları, oğlu, kızı, eşi, yavuklusu polis olanları düşünün..

Gerçekten çok zor günlerden geçiyoruz..

Kimsenin ağzını bıçak açmıyor..

Bir de kurunun yanında yaşın yanacağı korkusunun giderek arttığı FETÖ/PDY operasyonları var..

Olay ilginç bir noktaya doğru taşınıyor.,.

Darbe dönemlerinin ihbarcılık müessesesi hortladı adeta.

Hasmını ‘paralelci’ diye ihbar eden var..

Alacaklısını ‘ FETÖ’cü diye şikayet edenler var..

Komşusunu, kızına eziyet eden damadını, apartman aidatı yüzünden kavgalı olduğu komsunu ihbar edenlerin olduğu günleri yaşıyoruz.

Kıyamet koptu kopacak..

İç ve dış mihrakların arayıp da bulamayacakları bir ortam yaratıldı.

Toplum karamsar, toplum umutsuz, toplum moralsiz..

İş, aş, gelecek kaygısına bir de can kaygısı eklendi..

Bu zor süreci nasıl aşarız belirsiz..

En az zararla nasıl atlatırız meçhul..

Dileriz bu sisli ortam bir an önce kaybolur..

Buna o kadar çok ihtiyacımız var ki..