Öpün o mübarek elini !

‘Dünyada hiç bitmeyen kutsal bir meslek’

Böyle tarif ediliyor annelik..

Gerçek şu anneyi, anneliği tarif etmek çok kolay değil.

Çok özel bir duygu annelik..

Bizim için de çok özel insan annemiz..

Yarın en özel gün..

Anneler Günü..

Bizleri doğuran, büyüten, hayata hazırlayan, hayatın her aşamasında yanımızda olan kişi annemiz..

Annemizin gözünde hiç büyümeyiz…

Hep kanatlarının altına almak ister bizi..

Korumak, kollamak ister..

Üzerimize titrer adeta..

Sevgiyle, şefkatle bakar bize..

Gözünden bile sakınır bizi..

Bizim için de en kutsal varlık olduğu gibi en önemli rehberdir anne..

‘Ana gibi yar olmaz’ diye boşuna söylenmemiş..

En özel konuları annemizle paylaşırız..

Dara düştüğümüzde annemize koşarız..

Sevincimizi de annemizle paylaşırız..

O’nun gözlerinin içine bakarken özgür hissederiz kendimizi..

Güven duygumuz artar, hayata bakış açımız değerlenir, yaşama sevincimiz katlanır..

Cesaret verir bize..

Her aşamada destek olur, en zor koşullarda mutlaka bizi düzlüğe çıkarmanın çaresini, yöntemi bulur..

Anamızın alından hiç ama hiç çıkmayız..

24 saat bizimle yaşar..

Sevincimizi de sıkıntımı da hisseder…

Uzakta ya da yakında fark etmez, imdadımıza koşar..

Yarın Anneler Günü..

Kimse unutmasın o yüce varlığı..

Annesine olan sevgisini mutlaka göstersin..

Bir küçük buse çok mutlu eder anneyi..

Öpün o mübarek elini annenizin..

Dizine yaslayan başınızı..

Şefkatini doya doya yaşayın annenizin..

Antalyalı tüm annelerin gününü kutluyorum..

Ellerinden saygıyla öpüyorum..

Yazımı Ali Yüce’nin benim gibi anası gurbette olanlar için yazdığı ‘Anamı düşünüyorum’ şiiriyle bitirmek istiyorum..

Anamı düşünüyorum

Senden ayrı senden uzak

Yersiz göksüz gibiyim

Hem analı, hem babalı

Hem öksüz gibiyim..

Uzanmış aramıza

Uçsuz bucaksız gurbet.

Bir ucunda sıla var.

Öbür ucunda ekmek..

Bütün analar ağıt şimdi..

Bütün ağıtlar ana..

Ya beni de al gurbet

Ya anamı ver bana. ..

Hem kova hem kuyulum..

Yorgun bir halk suyuyum..

Sen bana ninni söyle..

Ben dizine duyuyum..