İki milyar dolar değerindeki Oymapınar Barajının Mehmet Cengiz firması tarafından bedava, parasız, meccanen, bonus olarak nasıl ele geçirildiğini ve yedi yıldır barajdan akan suyun para şeklinde Mehmet Cengiz’in cebine nasıl aktığını iki sayfada ayrıntılı olarak anlatmıştım.

Yazımı okuyan çok yakın bir arkadaşım “uzun yazmışsın, bunu kimse okumaz” dedi.

Bu nedenle o yazımı özetliyorum.

Oymapınar Barajının değeri iki milyar dolar olduğu halde 305 milyon dolara özelleştirilmiş olan Seydişehir Alüminyum Fabrikasının eklentisi olarak, Mehmet Cengiz’e bedava verilmesine ilişkin idari işlemler Danıştay tarafından iptal edilmiştir.

Çünkü

305 milyon dolara karşılık iki milyar dolarlık mal verilemez.

Böyle bir satış; milletin cebinden, böyle bir bağış olamaz.

Danıştay kararı kesinleşmiştir.

Buna rağmen Oymapınar Barajı millete geri verilmemiştir.

Halen Mehmet Cengiz tarafından işletilmeye devam edilmektedir.

Yedi yıldır, Danıştay kararını dolanmak için iki kanun çıkarılmıştır.

İkisi de Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir.

Hakkında bir Danıştay kararı, iki Anayasa Mahkemesi kararı bulunan Oymapınar Barajı halen Mehmet Cengiz’in mülkiyetindeymiş gibidir.

Geçen süre içinde barajdan 700 milyon liralık elektrik satılmış ve paranın tamamı Mehmet Cengiz’in kasasına girmiştir.

Danıştay ve Anayasa Mahkemesi en yüksek mahkemelerdir.

Anayasanın 138. Maddesi açıktır.

Hükümet, İdare, Cumhurbaşkanı dâhil olmak üzere herkes Mahkeme kararlarına uymaya mecburdur.

Mahkeme kararlarının uygulanması ertelenemez.

Mahkeme kararları değiştirilemez.

Yasa çıkararak mahkeme kararının uygulanmasını önlemeye çalışmak gaflettir, aymazlıktır, hukuku tepelemektir.

Diktatörlük bu değilse nedir?