Sayın Muharrem İnce’nin bunu yapacağı çok öncesinden belli idi. Öfkeli davranışlarınız, sabırsız tavırlarınız, konuşurken gözlerinizi dolması ne kadar duygusal, bazı şeylere karşı dirençsiz olduğunuzu gösteriyordu. CHP’ye baktıkça zaten bir iç geçirmeniz; Kılıçdaroğlu’nun yanında Ekrem İmamoğlu, Mansur Yavaş, Özgür Özel vb. isimleri gördükçe sinirlenmeniz, “neden burada yokum, ben olmalıydım, ben de emek verdim bu partiye” diyerek için için kızmanızı ve öfkelenmenizi anlıyorum. Sizi izlediğimde gördüğüm psikoloji, babası tarafından terkedilen, kardeşleri tarafından dışlanan çocuk psikolojisi. Bir an kendinizi güçlü hissediyorsunuz, bazı ataklar yapıyorsunuz, varlığınızın ispatına o kadar çok emek veriyorsunuz ki; yorgun, bitkin düşüyorsunuz. Sonrasında en ufak krizler ile başa çıkamayan küçük çocuğa tekrar dönüyorsunuz. Kendinizi Kılıçdaroğlu’na ispatlamaya, ona gücünüzü göstermeye çalışmaktan vazgeçin artık.  Ya gidip barışın, aranızdaki baba oğul ilişkinize devam edin ya da bazı kararlar alıp vazgeçmeyin. Oy pusulaları çoktan basıldı farkında mısınız? O oy pusulasına sırf protesto amaçlı, gene size oy verecek binlerce insan çıkacaktır. Bu kadar çocukluğa gerek yoktu. Yurtdışı oyları kullanıldı. Vatanı, memleketi bir ay önce niye düşünmedin? Cumhurbaşkanlığı adaylığından çekilmenizi taktir ediyorum ama biraz geç oldu.

Gene kızgınlığından “Millet İttifakını destekleyin” diyemiyorsun. Madem bir şey yaptın; yönünü de seç. Daha fazla çocukluk yapma. Baban ile barış ya da artık yetişkin olmayı seç.

Genç ergenlik sorunlarınızın sonuçlarını tüm sokak çekiyoruz.  Emek verdiğinizi biliyorum. Sadece sevilmek istiyorsunuz içten içe. Siz de CHP içinde olmak istiyorsunuz, böyle hayal etmemiştiniz. CHP’de hayalleriniz vardı, tüm hayatınızı bu partiye verdiniz. Evet, haklı yanlarınız olabilir.  Ama bizim de bu ülke için hayallerimiz var.

Sayın Kılıçdaroğlu, siz de çocuğunuza sahip çıkın. Sofraya davet etmekle bu çocuk sorunu bir anda bitmez. Biraz daha babacan, biraz daha sevgi dili, çocuğunuza biraz daha yetişkin gibi davranmanız size bir şey kaybettirmez ama kazandırır.  ‘Gel bakalım Muharrem’ güzel değildi. Belki şimdi biraz değerli hissettirmeniz gerekiyor. Amacınız kişiyi kazanmak olsun, kaybetmek kolay.