Fıkra bu ya;
“Bizim Temel, Uluslararası Ekonomi toplantısına katılır…
Devletin topladığı vergi dağılımını tartışırlar… Konuşmacılardan biri Amerikalı, biri Avrupalı, biri de Temel’dir.
Ortaya bir fikir atılır…
Halktan toplanan vergiler nasıl dağılım yapılacak?
Amerikan vatandaşı söz alır:
_ Bizim Amerika’da önce yere bir çizgi çizeriz ve sonra topladığımız vergileri havaya atarız. Çizginin soluna düşen paraları, halka hizmet olarak geri veriririz. Sağ tarafta kalan, devlete kalır, yatırım yaparız.
Derken Avrupalı söz alır ve:
_ Bizim Avrupa’da başka ama ona benzer bir uygulama yaparız. Önce yere bir daire çizeriz. Halktan toplanan vergileri havaya atarız. Dairenin dışında kalan, halka hizmet olarak geri döner. Dairenin içine düşenleri, devlet harcamalarına kullanırız.
Sıra bizim Temel’e gelir ve başlar anlatmaya:
_ Ula uşaklar, ne güzel anlattınız. Keşke bizde sizun çirkefluklerunuzi değil da, ha bu çaluşkanluğunuzi alsak… İnanun bizum oyle bir uygulamamız yok! Bizde daha kısa oluyi…Bi kere oyle yere çizgi çizmezuk. Bizde hükümet halktan toplar vergileri. Atar havaya. Yere düşenleri kendilerine harcama yaparlar. Havaya kalanlar, halka hizmet olarak geri döner…”
Aslında şaka bir yana, tıpkı fıkradaki gibi, halk, ödediği vergilerin, kendisine devlet yardımı olarak geri dönmesini bekliyor! Ekonomideki sıkıntılar, Covid salgınıyla daha da kötüye gidince, emekli, dar gelirli, işsiz, çiftçi, memur, işçi, esnaf ve sanatçılar çok büyük bir darboğaza girdiler! Emekliler dertlerini anlatmak için Ankara’nın yolunu tuttu! Yoksulluk ve açlık sınırını zorlayanların sayısı arttı. İflaslar, ödenemeyen borçlar, yüzünden bunalıma giren insanlar, tam da bayram üstü, birazcık nefes almak ve mutlu olmak istiyor! Çok şey mi istiyorlar? Vergi ödedikleri devletten yardım beklentileri, yardım çağrıları haksız mı?