Nüfus kaydına göre 1
Ocak 1946’da Çankırı’da dünyaya gelen ama askere erken gidip evin reisi olması
için 2 yaş büyük yazdırılan babam Sadık Hoçanlı’yı son yolculuğuna uğurladık,
27 Mart’ta. Ardından kolay değildi yazı yazabilmek. Dün Mevlid-i Şerifi’nin
ardından burnumu sızlatan, yüreğimi acıtan ama gülen yüzüyle her daim ufkumu,
yolumu açan babamı yad etmek istedim…
Öncelikle zormuş bir evladın babasını, evinin direğini, sırtını yasladığı dağı uğurlaması. 2 Aylık yoğun bakım mücadelesinde bir an olsun yaşamdan kopmayan, onca ağrı sızıya rağmen ‘Of’ demeyen, bizi üzmemek için hep gülen ve hasta yatağından bizi mutlu etmeye çalışan canım babam artık yok…
Ebedi istirahatgahı Uncalı Mezarlığı’na defninde sevenleri, tanıyan, tanımayan dostlarımızın katılımı için çok teşekkür ediyorum. Sınırlı duyuru ve paylaşımlara rağmen binlerce insanın o gün acımızı paylaşmak için cenaze törenine katılması, eminim ki babamı da mutlu etmişti…
Dün aynı şekilde duasında da binlerce dost yanımızdaydı. Gelen, gelemeyen herkese teşekkürler…
Acımızı paylaşan her yüreğe teşekkürler…
Daha küçük yaşta babasız kalan Sadık Baba’nın zorlu mücadelesi sanıyorum takdire değerdir. Kardeşlerini kollayan bir ağabey, ailesine kol kanat geren bir baba, arkadaşlarına el uzatan bir arkadaş, garibanı kollayan bir vatandaş, yurduna sahip çıkan bir yurtsever, emeğin hakkını veren bir patron, doğruluk, dürüstlük ve onurunu herşeyin üstünde tutan bir insan…
Uzun lafın kısası insan…
Kısa devlet deneyimi sonrası kendi işinin patronu olmak için azmeden ve yıllarını eşinin de desteğiyle evlatlarına, torunlarına güzel bir gelecek kurmak için harcayan Sadık Baba…
Hakkını helal et…
Bir hakkımız varsa sonuna kadar helal olsun…
Alnı açık, başı dik yaşayan ve yaşamımızı öğreten koca yürek…
Babam…
Hümanist, hayvansever, çevreci insan…
Işıklar içinde uyu…
Gittiğin yerden bakıyorsun ve gülümsüyorsun biliyorum…
Bak merak ettiğin seçimler yapıldı. Bahar geldi memlekete…
Ve biz ailen, çocukların, torunların seninleyiz hep…
Bıraktığın gibi…
Devrin daim olsun…
